Jordanie (1)

Na een lange tijd stil te zijn geweest op mijn waarbenjij is het weer tijd om wat van me te laten horen. De afgelopen weken heb ik me vooral bezig gehouden met relaxen, studeren, mn stage afronden, mn onderzoek afronden, voetbal kijken en afscheid nemen van mn Libanese vrienden. Inmiddels verblijf ik niet langer in het land van de ceders maar ben ik afgereisd naar verre streken..

Jordane is, net zoals Libanon, een bijzonder land. Dit merkte ik al toen ik in de service taxi van Damascus naar Amman aangesproken werd door de jongen die naast mij zat. Ik zat een boek met de titel 'We can have peace in the Holy Land' te lezen (geschreven door Jimmy Carter), en deze jongen vroeg mij wat the Holy Land voor mij betekende. Om alle hedendaagse gevoeligheden maar te vermijden zei ik dat the Holy Land het Bijbelse Heilige Land voor mij betekende. Na dit gezegd te hebben knikte hij goedkeurend en vertelde dat hij een Palestijn was, geboren in Jeruzalem, waarop er een discussie volgde of het hedendaagse 'Holy Land' nou Israel of Palestina heette.

Dat het niet bij een Palestijnse ervaring zou blijven werd al snel duidelijk. De chauffeur van de eerst volgende taxi was afkomstig uit Gaza, en een stel straatschoffies die erg geinteresseerd waren in mijn lonely planet waren afkomstig uit Ramalah. Voor diegene die zich nu afvraagt wat al deze Palestijnen in Jordanie doen: Jordanie bestaat naar schatting voor 65% uit Palestijnen, veelal vluchtelingen, en is daarmee de facto de Palestijnse Staat.

De aanwezigheid van de Palestijnen, een grote bedouinen populatie en een het hasjhemitische vorstenhuis, geven Jordanie haar bijzondere karakter. Jordanie is overwegend islamitisch, maar de kleine christelijke populatie (5%) roert zich flink. Dat werd mij duidelijk toen de taxichauffeur die ik vandaag ingehuurd had zijn hele auto behangen bleek te hebben met kruisjes en mariaprentjes. Ik was dit gewend van Libanon, maar niet van een land met een overwegend islamitische populatie.

Na van Eissa (zijn naam) een hele lezing gehad te hebben over hoe de christenen hier gediscimineerd worden kwamen we aan in Madaba, waar een van de mooiste mozaiken ter wereld te vinden zou zijn. Dit mozaiek kreeg ik helaas niet te zien omdat er in de kerk waar het mozaiek te vinden was net een dienst aan de gang was, en de priester bovenop het mozaiek stond waardoor ik niet even een foto kon gaan maken.

Hierop zijn we naar de berg Nebo gegaan, waar ik net als Mozes ooit uit heb staan kijken over het Heilige Land (waarvan eigenlijk alleen het Palestijnse Jericho goed te onderscheiden was), de Jordaanvallei en de Dode Zee. Daarna gingen we door naar deze laatste plek, de laagste plaats op aarde. Het was vrij warm toen we eraan kwamen (zo warm dat ik mijn voeten bijna brandde aan het zand) dus ik dook meteen de zee in.

En geloof me, het is een vrij bijzondere gewaarwording als je, zodra je probeert te zwemmen, merkt dat je, als in een gewichtloze toestand, benen plotseling omhoog geduwd lijken te worden waardoor ze op gelijke hoogte met je hoofd komen te zitten en je bemerkt dat je plotsteling drijft met de bergen van Palestina als uitzicht.

Na deze gewaarwording nog een keer herhaald te hebben en lekker ontspannen op het strand te hebben zitten lezen keerden we weer terug naar Amman. Hier heb ik nog een tochtje door het luxe Jebel Amman, waar de rich and famous wonen, gemaakt en ben daarna gaan eten in een yuppentent (books@cafe geheten, aangezien het ook een soort van bibliotheek is) waar ik jong & hip Amman heb aanschouwd terwijl we keken hoe Duitsland Engeland in de pan hakte.

Inmiddels zit ik weer in het internetcafe het laatste nieuws bij te houden. Zometeen ga ik terug naar mijn hotel (dat vlak naast een moskee ligt wat ik de afgelopen nacht bij de oproep tot het 'ochtend'gebed om 03.30 tot mijn grote spijt bemerkte). Morgen mag ik lekker vroeg op. Om 06.30 vertrekt de bus naar Petra. Ik heb hooggespannen verwachtingen van mijn bezoek aan Petra en hoop dat dit een van de mooiste, zo niet de mooiste, dagen van mijn verblijf in het Midden-Oosten gaat worden. De dag daarna vertrek ik naar Wadi Rum, waar ik het naar verluidt eveneens fantastische maanachtige woestijnlandschap (waar de film Lawrence of Arabia is opgenomen) zal aanschouwen waarna ik woensdag doorreis naar de stad Aqaba, gelegen aan de Rode Zee bij de grens met Israel en Saudi-Arabie met uitzicht op Egypte (de Sinai). In de loop van de ochtend ga ik dan terug naar Amman waarna Eissa mij naar de Romeinse ruines van Jerash zal brengen. Dit is helaas het onderdeel van mijn reis naar Jordanie en mijn verblijf in het Midden-Oosten. Donderdag reis ik terug naar Beiroet, via Damascus, en vrijdagochtend vlieg ik, helaas, weer terug naar Nederland.

Tot de volgende (en waarschijnlijk laatste) waarbenjij!

En oja, gisteren ben ik dus naar Jordanie gereisd, heb ik Downtown Amman bezocht, o.a. de citadel en het Romeinse theater, waarna ik ben gaan eten in een restaurant dat een overdekte weg had geclaimd als haar territorium en waar een kom tomatensoep over me heen kreeg gegooid. Amman is erg mooi aangezien heb op 11 heuvels ligt. Maar toch wel net iets minder mooi dan Damascus en iets minder hip dan Beiroet. Wel is het leuk om alle niqabs en boerka's hier te aanschouwen. Met name bedouinenvrouwen dragen deze veel. Het is erg bijzonder als een vrouw in een niqab je aanstaart alsof je een alien bent, en jij net zo hard terug staart om dat je datzelfde gevoel bij haar hebt. Maar daar horen jullie nog wel meer over, de volgende keer!