Bezoekl

Afgelopen week kwam VerYBZ, de vereniging van jong Buitenlandse Zaken op bezoek. Ik had dit bezoek georganiseerd en heb de groep dan ook gedurende hun bezoek aan Libanon, van dinsdag tot en met vrijdag, begeleid.

Op dinsdag kwam de groep ernstig vertraagd aan, en vrijwel iedereen had een voedselvergiftiging opgelopen in Syrië, wat ze de rest van de reis parten zou spelen. We begonnen met een introductie van de activiteiten van de ambassade en een assassination tour door Beiroet. In de avond nam ik ze mee naar een restaurantje in Gemayse, Le Chef, wat bekend staat om zijn authentieke sfeer. Daarna zijn we gaan stappen in club Taboo.

De tweede dag gingen we naar de Bekaa. Als eerste gingen we op bezoek bij het zuivelbedrijf Liban Lait. Hier stond een groot aantal Nederlandse koeien waar we uitgebreid mee op de foto zijn gegaan. Daarna gingen we door naar Baalbek, waar we de werkelijk spectaculaire ruïnes van het aldaar gelegen tempelcomplex bezocht hebben. Baalbek ligt midden in Hezbollah gebied en er werden daar dan ook allerlei leuke Hezbollah souvernirs aangeboden.
Toen we terug waren in Beiroet gingen we op bezoek bij de NGO UMAM, een burgerarchief over de burgeroorlog. Deze NGO was gelegen in de Hezbollah wijk Haret Hreik.

De derde dag was een dagje blijven plakken op de ambassade. In de ochtend kwam er een spreker van het Special Tribunal for Lebanon, het tribunaal dat o.a. de moordaanslag op oud-premier Rafiq Hariri onderzoekt, langs. In de middag kwamen er sprekers van diverse partijen hun propaganda verspreiden. In de avond zijn we met de groep en de ambassade uit eten gegaan in een restaurant met typisch Arabische gerechten.

De vierde en laatste dag gingen we naar het zuiden van het land. Eerst kregen we een briefing bij UNRWA, de VN organisatie die zich om de Palestijnse vluchtelingen bekommert, over de situatie in de Palestijnse vluchtelingenkampen. Daarna was het de bedoeling dat we het in het zuiden gelegen kamp Rachidieh zouden bezoeken. Het Libanese leger wilde ons echter niet het kamp binnenlaten waardoor we alleen een zogeheten gathering, een klein kampje van Palestijnen die buiten het echte kamp wonen konden bezoeken. De situatie waarin deze mensen leven en de houding van de Libanezen die hier gewoon letterlijk (er lag een grote doorgaande weg naast de gathering) aan voorbij gaan was schrikbarend.
Hierna gingen we door naar het hoofdkwartier van UNIFIL, de VN vredesmacht die de wacht houdt in het zuiden. Onderweg hebben we daarbij nog een halalhamburger gegeten bij de plaatstelijke McDonalds. Na een briefing op de basis hebben we nog wat rondgekeken en zijn we ter afsluiting van het bezoek wat gaan drinken in een barretje in Sour, terwijl we een prachtige zonsondergang aan zee aanschouwden.

Al met al was het naar mijn mening een zeer geslaagd bezoek, en ik hoop dat de groep dat ook heeft gevonden. Als bedankje voor het organiseren van de trip kreeg ik van de groep een pot pindakaas. Zij hadden opgevangen dat ik qua eten een echte expat was en dat ik pindakaas erg miste. Ik kan nu lekker van deze pindakaas genieten en terugkijken op een mooie week!