Goed weekend

Inmiddels is dit mijn zoveelste reisverslag. Eigenlijk is reisverlag geen goede term om over te spreken. Immers, zoveel ben ik niet op reis. Ik zit vooral op twee plekken (thuis en op de ambassade) en daarnaast ga ik nog zo af en toe op pad. Zoals afgelopen donderdag, toen ik met Daniella naar een fototentoonstelling over mensen die gedurende de burgeroorlog verdwenen waren ben geweest, en daarbij ook nog eens gefilmd werd door een lokaal tv-station, de cameraman kon zn camera duidelijk niet van mij afhouden! Daarna ginen we samen een kerk en moskee bezoeken, waarbij Daniella in de moskee mooigesluierd werd, en als afsluiting gingen we uit eten in Gemayse.

Vrijdagavond gingen we naar t afscheidsfeestje van Nynke, die terugging naar Nederland. T was erg gezellig en ik heb een loop leuke mensen daar ontmoet.
Zaterdag ging ik naar Aanjar, in de Bekaa-vallei. Bij Aanjar liggen de ruines van een paleizencomplex uit de 8e eeuw, van de Arabisch Ummayadendynastie. Het complex was echt supermooi en de reis naar Aanjar (over de bergen en door de vallei) een hele belevenis. Voor foto's: check Facebook (dat geldt overigens ook voor foto's van alle andere dingen die ik meemaak). Op de terugweg vanuit Aanjar was ik gestrand aangezien Aanjar een Armeens plaatsje is. De Armeniers herdachten afgelopen zaterdag de 95e 'verjaardag' van de Armeense genocide, zodat er in de verste verte geen taxi te vinden ben en ik uiteindelijk met een stel jongeren ben meegelift naar t eerste de beste verkeersknooppunt. Desondanks genoot ik vooral van de supermooie Bekaa-vallei, een overwegend Sji'itisch gebied gelegen tussen het Libanon en het Anti-Libanon gebergte. De vallei ligt tegen de grens met Syrie aan en is vergelijkbaar met de Gelders vallei, alleen dan met echte bergen. In de media komt het vaak naar voren als een Hezbollah basis. Dat is niet geheel onlogische gezien de armoede die daar heerst, tijdens de taxirit kwamen we diverse tentenkampen tegen van mensen die om wat voor reden dan ook dakloos waren geraakt en nu met de hele familie ergens in de weilanden kampeerden.

De zondag daarop heb ik in de ochtend meegelopen met de secularisatie-demonstratie. Mijn huisgenoot Sami had mij ervan overtuigd mee te gaan omdat Libanon wel wat secularisatie kan gebruiken. Ik ging dus mee, ontmoette daar Marc en Ester, en t het feit dat dat ik geloof ik midden tussen de 'meer-rechten-voor-lesbiennes-groep' liep (die volgens Sami de boel verpestten omdat homorechten nog gevoeliger liggen in Libanon dan secularisatie) maakte alles nog een stuk bijzonderder. Nadat de demonstratie door de politie vlak voor t parlement besloot ik dat t tijd was om de bus naar t zuiden te nemen.

Ik ging op pad naar Eschmoun en Jezzine. Eschmoun ligt in de buurt van de stad Saida, de stad die in de oudheid bekend stond als Sidon. Sidon was een belangrijke Phoenicische havenstad en in Eschmoun liggen de best bewaarde Phoenicische ruines van Libanon. Het gaat hier om een tempelcomplex, waarde goden Eschmoun en Astarte aanbeden werden. Met enige fantasie kwam het complex tot leven en terwijl ik op de troon van Astarte (zie foto's) plaatsnam probeerde ik me in te denken hoe duizenden jaren geleden mensen deze troon aanbaden.
Ik liep na t bezoek aan Eschmoun terug naar de snelweg om daar de bus te nemen terug naar Saida (op de heenreis naar Eschmoun vanaf Saida had ik me op laten lichten door een gedurende de hele rit over Nederwiet pratende taxichauffeur, vandaar dat ik wilde bezuinigen door de terugreis te lopen.). Na aankomst in Saida ging ik door naar Jezzine, een stadje in de bergen dat bekend staat om de 40 meter hoge watervallen. Na een hele tocht met de bus kwam ik daar aan. Voor de watervallen moest ik echter niet in het stadje maar in de vallei zijn. Ik had echter geen idee hoe ik daar moest komen met de weg, en daarom besloot ik maar vanaf de steile helling naar beneden te klimmen. Dit had ik beter niet kunnen doen, besefte ik toen ik al halverwege was. De afdaling vanaf de rotshelling was gevaarlijker dan alle verkeerssituaties die ik hier tot nu toe heb meegemaakt (en geloof me, die taxichauffeurs rijden hier als gekken, en dan vragen ze je vervolgens ook nog of hun rijstijl je bevalt :S) bij elkaar. Maar na veel schrammen, scheuren, kapotte ellebogen en knieen was ik dan eindelijk beneden en kon ik de watervallen bewonderen.

Op de terugtocht van Jezzine via Saida na Beiroet kwam ik in Saida nog de taxichauffeur tegen die me oplichtte op weg naar Eschmoun en die heel vriendelijk hallo riep. In de ultraslome bus van Saida naar Beiroet merkte ik dat ik weer eens ouderwets (en met ouderswets bedoel ik dat t waarschijnlijk jaren geleden was) verbrand was, waardoor iedereen op de ambassade vandaag fijntjes mijn knalrode neus opmerkte. In de avond voerde ik weer eens een tot diep in de nacht durende discussie met Sami over politiek, we kunnen toch zo goed met elkaar overweg samen!

Vandaag had ik eigenlijk een afspraak met een stel Nederlanders, bij de Corniche. Toen ik echter na een uur al zoekende op de Corniche het cafe waar we afgesproken hadden nog niet had gevonden besloot ik maar weer in een snikhete taxi terug te stappen, waarbij de taxichauffeur me onderweg ieder werkend persoon (van politieagent tot taxichauffeur) aanwees, ze uitlachte en vertelde dat hij veel meer dan hen verdiende. En ik maar dik betalen voor die taxi!

Alles bij elkaar heb ik weer een mooi weekend gehad. Komende week ga ik vrees ik (op koninginnevrijdag na) niet veel beleven. Verwacht dus niet al te veel verslagen want t nieuwe blok is weer begonnen en ik moet weer studeren. Bekijk vooral de foto's zou ik zeggen en tot schrijevns/lezens